عون :    

 وداع آخر و باب فراق بگشائيم

محمد:    

بگير تيغ ز حلقش كه دل ندارم من

عون :    

 صغير و بى كس و افسرده و فكارم من

محمد:    

 مكش، مكش كه دمى سير روى او بينم

عون :    

مكش كه لاله حسرت ز عارضش چينم

]محمد و عون (جفت):

عزيزان داد و بيداد از جدائى

محبان آه و فرياد از جدائى[38]]

(بلافاصله)

آقا برس به فرياد، وقت وفاست امروز

بنگر كه خنجر شمر بر حلق ماست امروز

[امام حسين (ع):

 لبيك خون نباريد، از ديده همچو كوكب

فريادتان رسيدم، اى كودكان زينب[39]

طفلان:    

 اى شهريار اوتاد، از دست شمر فرياد

تعجيل كن ز يارى، روز عطاست امروز

امام حسين (ع):

اى طفل هاى نالان، بر داغ تان رسيدم

من ناله شما را در اين زمان شنيدم

اى كوفيان كافر، خوفى ز روز محشر

دست جفا بداريد، از طفل هاى مضطر ]

محمد:    

فداى صوت تو آقاى ما ستم زده‏ ها

عون :    

هزار شكر كه ديديم دوباره روى ترا

محمد:    

مرا ببخش كه آقا كمر ندارم من

عون :    

ز ضربت لگد شمر سر ندارم من

محمد:    

 وصيتى بتو داريم يا امام حسين

عون :    

در آن دمى كه روى در مدينه حرمين

محمد:    

روند جانب مكتب سراى ما ز وفا

عون :    

سلام ما به رفيقان ما كنند ادا

محمد:    

 پس از سلام رفيقان، به باب ما گويند

عون :    

تسلّى دل افكار زار ما جويند

محمد:    

 كه باب، جاى تو خالى به كربلاى حسين

عون :    

 كه بنگرى به چه شوقى شديم فداى حسين

محمد:    

 به رفت روز حيات و رسيد روز ممات

عون :    

بكش تو پاى مرا سوى قبله حاجات

[طفلان:    

 روم ز شوق كنون جانب رسول‏الله

اقول و اشهدُ ان لااله ‏الاالله]

امام حسين (ع):

به فرمان تو اى خالق هر آن گفتى همان كردم

نگر طفلان زينب را فداى امتان كردم

بلافاصله

چون بگويم به زينب اى ياران

پسرانت شدند، غرقه به خون

زينب [از خيمه گه بيا بيرون]

[كودكانت] شدند غرقه به خون

پسر كوچكت صدا مى ‏زد

زير شمشير دست و پا مى ‏زد

گفت بابا نديدم و مردم

آرزوى پدر به گل بردم

زينب:    

 مكن تو گريه برادر تصدق جانت

هزار همچو دو طفلان من به قربانت

[عروسى شما مادر نديدم

كفن بر قد و بالاتان بريدم

عزيزان رفت از كف كودكانم

خزان آمد به باغ و بوستانم

عجب خوش نخل هائى پروريدم

به زير خاك و خون آخر كشيدم

هزاران شكر درگاه تو يارب

دو طفلان را فدا بنمود زينب]

اى نهال چمن آل عبا بسم الله

بهترين همه خلق خدا بسم ‏الله

اين همه شورش و غوغا كه در اين دشت بپاست

همه منظور بود قتل شما بسم الله

اى ستم كش نه ز جّد و پدرت مى‏ ترسم

نه حيا مى‏ كنم از شير خدا بسم الله

يا حسين دست ز بيداد نخواهم برداشت

تا سرت را كنم از كينم از كينه جدا بسم الله

هل من مبارز اى پسر شير كردگار

مبارز تو نيامد به سوى اين كفار

[1]- اين مجلس از مقابله دو نمونه از اين تعزيه تنظيم گشته است كه برخى از ابيات آن ها
متفاوت بوده ‏اند لذا آنچه در نسخه اول نبود از نسخه دوم آورده شده و با علامت [ ]مشخص گشته است.  

 [2]-مصرع دوم بيت آخر عينا در مصرع دوم بيت ما قبل آخر از نسخه دوم آمده است.

 [3]- مصرع دوم در نسخه دوم چنين آمده است: [خروشان هم چه مرغ پر شكسته]

 [4]- خواهر

 [5]- حسين

 [6]- ترا شرم و ننگ

 [7]- بلى بلى

 [8]- پاك پيغمبر

 [9]- نوا

 [10]2- [روز همت]

 [11]- قسمت مشق جنگ طفلان در نسخه اول نبود و عينا از نسخه دوم آورده شد. آخرين بيت
شبيه زينب سقبل از رفتن طفلان به خدمت امام حسين (ع) كه از نظر موسيقايى با گفتگوهاى قبلى هم آهنگ بوده، در نسخه اول چنين آمده است:

زينب (س): اكنون رويد هر دو، نزد برادر من

رخصت از او بگيريد، از بهر جنگ دشمن

 [12]- (شهسوار دين پرور)

 [13]- رو به سوى جنگ

 [14]- بود محال 

 [15]- چرا اجازه نفرمائى اى شه خوبان

ادامه....