[13]- رو به سوى جنگ

 [14]- بود محال 

 [15]- چرا اجازه نفرمائى اى شه خوبان

 [16]- شها مرا به فداى على اصغر كن

 [17]- [كودكان ]

 [18]- [چاك چاك از]

 [19]- جواب امام حسين ع به طفلان در نسخه دوم چنين آمده است:

[رويد اى اختران برج ايمان          ميان خيمه ‏گه گرديد پنهان

شما را رخصت ميدان نباشد          دل زينب ازين غم مى‏ خراشد]

 [20]-] طفلكانم]

 [21]-] بخدا هر دو تا]

 [22]-[با تميز]

 [23]- [گريه ديگر مكن مشو دل تنگ]

 [24]- [اى غنچه بستان من - اى زينت دامان من/ قربان زلفان شما - اى هر دو تن طفلان من]

 [25]- در نسخه اول اين مصرع چنين تمام شده: بيرون بياور

 [26]-[اى فلك كاش سرنگون گردى     دل زينب ز غصه خون كردى

غير زينب چه مادر ديگر     پيرهن را كند كفن به پسر]

 [27]- [زحمت كشيدى رختى بريدى - كردى فراموش اين روزها]

 [28]-] كه تا از جان شما را پروريدم]

 [29]-] غم مخور بر سوى رضوان مى‏ رويم]

 [30]- در نسخه دوم رجز خوانى طفلان به شرح زير آمده است:

محمد:اياظالمان ضلالت مقام 

عون: خداناشناسان بى ننگ و نام

محمد: مگر مطلع نيستيد اى گروه

عون: نباشيد واقف به جاه و شكوه

محمد: ندانيد از رتبه ما مگر

عون: كه مائيم آل رسول بشر

محمد: نه آخر حسين سبط پيغمبر است

عون: گل باغ نوباوه حيدر است

محمد: به عرش خدا هست او گوشوار

عون: به فرش عطا هست او تاجدار

محمد: چرا ايهاالعسكر زشت خو

عون: ببستيد اين آب بر روى او

محمد: كسى جان زار مسلمان نخست

عون: كسى آب بر روى مهمان نبست

محمد: چرا بر حسين كار كرديد تنگ

عون:  كمر بسته‏ ايد از جفا بهر جنگ

محمد: چه خواهيد آخر ز جان حسين

عون: مگر او نباشد شه عالمين

محمد: بود جدّ او خاتم الانبياء

عون: بود باب او سرور اولياء

محمد: نمائيد شرمى ز پروردگار

عون: بترسيد از شدت قهر نار

محمد: يقين اين بود از مروت بدر

عون: شما صد هزار و حسين يك نفر

محمد: بيائيد اى لشكر نابكار

عون: گذاريد پا در صف كارزار

2 - جواب شمر نيز در نسخه دوم با نسخه اول متفاوت است. بدين شرح:

شمر: دو ماه ‏پاره به مثل دو آفتاب بوند

دو شيرخواره به مثل دو ماهتاب بوند

دو گل ز گلشن بستان عشق بى خارند

گمان من پسران حسين بى يارند.

[31]-] طفلان: دو شيربچه و همشيره زاده ‏اش هستيم

كمر ز بهر شهادت در اين زمان بستيم]

 [32]-] شمر: مگر كه مادرتان مرده بود در اين حال

شما ز خيمه بيرون آمديد بهر جدال

چگونه دل ز شما كند زينب نالان

روانه كرد دو كودك به جانب ميدان

چگونه كار حسين در زمانه تنگ شده

دو طفل زينب بيچاره سوى جنگ شده

ايا گروه بگيريد دور طفلان را

كه تا ز كينه ببريد رأس ايشان را]

[33]- در نسخه دوم بعد از رجزخوانى طفلان، همان گونه كه در حاشيه صفحه قبل آمده است،
شمر دستور قتل طفلان را مى ‏دهد لذا گفتگوى ابن سعد و شمر در نسخه دوم نيست. ضمنا اين صحنه از نادرترين صحنه ‏هاى تعزيه است كه شمر را رحيم ‏تر از ابن سعد نشان مى‏ دهد !

 [34]-] محمد - در اين حرب گوئيم به صوت جلى - مدد جويم از شاه مردان على ]

 [35]-] عون: اگر خسته جانى بگو يا على - اگر ناتوانى بگو يا على]

 [36]-] زينب: ميائيد اى دو نور هر دو عينم - فدا كردم شما را بر حسينم]

 [37]- اين توضيح در نسخه نبود، ليكن بر اساس شيوه اجرا يادداشت شد.

 [38]- بخش زير تيغ نشستن طفلان زينب از نسخه دوم آورده شد كه چندان با نسخه اول هم
آهنگ نيست، ليكن بمنظور ثبت سند تحرير شد.

 [39]- در نسخه اول جواب امام حسين ع به طفلان چنين آمده است:

امام حسين (ع): فغان كه ناله طفلان رسيد بر گوشم

كه برده از سر من عقل و طاقت و هوشم

دو نو نهال گلستان مصطفى لبيك